Alexander McQueen

Niejaki McQueen miał projektować dla niej suknie ślubną. Zjawiła się więc na umówionym spotkaniu, bez jakiejkolwiek wizji. W końcu zdanie się na projektanta było całkiem bezpieczne.

Punktualność była jego mocną stroną, więc do butiku McQueena wszedł równo o umówionej porze. Natychmiast zobaczył swoją narzeczoną, która spacerowała między rzędami półek z ciuchami. Podszedł do niej niezauważony i objął ja od tyłu.
-Cześć kochanie. - powiedział cmokając ją w policzek. - Wypatrzyłaś już coś dla siebie?
Kto jak kto, ale Flo znała jego dobrą naturę i wiedziała, że w gruncie rzeczy Blaise jest w porządku.

Uśmiechnęła się czując, że nie był idealnie ogolony, co było niezwykłą i niespotykaną rzeczą u niego. Pocałowała go w nos, ooch,jakie słodziutkie.
I właśnie w tej chwili do głowy przyszła jej wizja jej idealnej sukieni.
-Tak! - wskazała znacząco palcem na swoją głowę.

Uśmiechnął się na widok rozanielonej Flo, wiedział już bowiem, że ma jakiś pomysł.
-No słucham. - powiedział nie wypuszczając jej z objęć.
Sam także rozejrzał się szybko po sklepie, a po chwili stwierdził, że jednak uszyją dla niego w firmie coś niepowtarzalnego.

Jak coś już jej się w głowie pojawiało, to zazwyczaj było z innej galaktyki. Dlatego czasem ciężko było jej ubierać swoje pomysły w słowa. On to doskonale rozumiał, więc posłała mu takie spojrzenie, po którym od razu poznał, że opisywanie słowami tylko będzie ujmować jej idei.

Uśmiechnął się jeszcze szerzej. Właściwie nie miał powodu do niepokoju, pomysły narzeczonej zawsze mu się podobały. A poza tym wyglądałaby seksownie nawet w habicie.
-Mamy do omówienia pewną kwestię. - powiedział zmieniając temat. - Co byś powiedziała gdybyśmy wreszcie razem zamieszkali?
Gdy tylko wymówił te słowa, pocałował ją szybko w nos, w razie gdyby miała jakieś wątpliwości.

Ale wątpliwości nie miala. Uśmiechnęła się tak szeroko, ze jego oczom ukazał się cały szereg białych ząbków. I nagle udała zamyślenie, gestykulując jak myślący kbuś puchatek (tak).
-Hmmm. WRESZCIE! - krzyknęła po cichu z radością i zarzuciła mu ręce na szyję

Pocałował ją namiętnie, po czym stali tak w uścisku kilka minut.
-Ty do mnie, czy ja do ciebie? - zapytał po chwili błogiego milczenia.
Trzecim rozwiązaniem było kupno zupełnie nowego mieszkania..

-Ty do mnie - odpowiedziała bez zastanowienia. - I tak robię remont - był też drugi powód, o którym nie wspomniała. Mianowicie, jeśliby się kiedys rozstali, lepiej by to wyglądało, jakby kobieta wywalała faceta z domu, niż on ją. Nie, żeby planowała taki scenariusz.
Uszczypnęła go w tyłek i też go pocałowała.

-Mój apartament w takim razie wynajmiemy. - mruknął jej do ucha.
W razie czego, tylko w razie czego pomyślał.
-Może pójdziemy gdzieś na kolację? - zapytał i uświadomił sobie, że faktycznie jest głodny.
W końcu na obiad zjadł tylko małą sałatkę. Ale takie są skutki intensywnej pracy i poważnego stanowiska.

Ona nie była głodna. Jak się buja w obłoczkach, to sprawy tak przyziemne jak jedzenie tracą na znaczeniu. Ale kto wie co będzie po kolacji.
-W takim razie... - złapała go pod ramię i spojrzała najpierw w stronę drzwi, a potem na niego. Zapięła swój płaszcz.

Na ulicy wpadł na jeszcze lepszy pomysł.
-Skoro jedzenie pobudza... zmysły, to może zjemy u Ciebie?
Mrugnął do niej i poprawił płaszcz.
-Mogę zaoferować się jako kucharz.
Złapał ja za rękę i ruszyli w bliżej nieokreśloną stronę.


/to zacznij w restauracji, u ciebie, albo u mnie, jak wolisz ;>

Dokładnie- ruszyli.

Zacznę u mnie.