Kuchnia

Kawka? Zupka w proszku? A może najświeższe ploteczki?

Weszła do kuchni upewniając się przedtem iż nikogo w niej nie ma. Wstawiła wodę w srebrnym czajniku po czym oparła się o blat kuchenny. Wygładziła dłonią krótką czarną sukienkę, idealnie podkreślającą jej kształty. W końcu skrzyżowała ramiona na wysokości klatki piersiowej i przy cichym szumie czajnika pogrążyła się w myślach.

Miała wolną chwile miedzy kolejnymi przymiarkami i chciała ją wykorzystac na łyk kawy,tylko tyle jej potrzeba zeby nie zasnąc.Była zmęczona po calym dniu pracy.Wpadła do kuchni-o cześc-odezwała się do Ines

Ocknęła się widząc przed sobą blondynkę. Kiwnęła tylko głową odwracając się w stronę czajnika. Zalała kubek z kawą, do którego po chwili wsypała również łyżeczkę cukru. Znów oparła się o blad tym razem w dłoni trzymając parujący kubek czekoladowego capuccino. - Jak tam sesje? - rzuciła obojętnie patrząc gdzieś przed siebie.

-Jak zwykle,mnóstwo zamieszania i stresu-wzruszyła ramionami i sięgneła do szafki po swój ulubiony kubek,nasypała sobie kawy i dolała do niej wrzątku-Przepraszam możesz mi podac cukier-nienawidziła gorzkiej kawy jak niczego innego.

Przysunęła puszkę z cukrem w stronę Tinsley. - Tak, w przyszłym tygodniu powinnyście zapoznać się już z najnowszą kolekcją, co prawda to dopiero pomysł ale jak wszystko dobrze pójdzie wypuścimy ją już na początku lipca. - kiwneła głową po czym upiła łyk kawy. Jedna łyżeczka cukru definitywnie nie wzbogaciła smaku, skrzywiła więc delikatnie swoją nienagannie wyglądającą twarz.

-Dzięki-złapała za cukiernice i posłodziła sobie dwie czubate łyzeczki,podmuchała i napiła sie gorącego napoju-Do lipca jest jeszcze sporo czasu-oparła się plecami i blat i popatrzyła w strone korytarza czy nikt jej juz nie szuka,ale na korytarzu nie było nikogo więc miała jeszcze chwile dla siebie

- Więc będziesz miała więcej czasu by się przygotować. - syknęła uśmiechając się dość ironicznie. Nie lubiła gdy modelki czy sekretarki wtrącały się w "ważne" sprawy firmy, a tak właśnie zrozumiała stwierdzenie Tinsley. Inés nigdy nie przyjaźniła się z żadną z modelek, w jej mniemaniu bowiem każda z nich przystawiała się do jej narzeczonego, a ich inteligencja nie dorównywała jej.

Wzruszyła ramionami i napiła się znowu,od razu lepiej.Miała ochote na obiad ale nie miała na to czasu.Popatrzyła na Iris-Raczej to sprawa projektanów i krawcowych a nie moja-jej zadaniem było tylko pokazanie się w tych ciuchach i robienie dobrego wrażenia a nie te wszystkie inen zabiegi związane z prowadzeniem firmy

- To prawda, ty jedynie musisz "wyglądać" - posłała jej kolejny słodki uśmiech po czym rozprostowała się, odrzuciła na bok długie włosy i z kubkiem w dłoni wyszła z kuchni. Nie miała czasu na pogawędki a tysiące papierów którymi musiała się jeszcze zająć sprawiły iż jedyne co w tym momencie by ją uszczęśliwiło to długie zakupy w towarzystwie kart kredytowych ojca.

/niestety muszę uciekać.
;*

Usmiechneła się do niej a może tylko do siebie,dokończyła kawe i właśnie w tym momencie zobaczyła na korytarzu asytentkę krawcowę która najwyrażniej jej szukała.wstawiła kubek do zmywarki-no to wracamy do pracy-mrukneła do siebie i wróciła na swoje stanowisko

//trudno lec

Weszła do małej ciemnej kuchni. Była idealna, oparła się więc o blat głośno wypuszczając powietrze. Ten dzień oficjalnie zaliczyła do najgorszych w historii tym samym przyrzekając samej sobie iż nigdy więcej nie wypije więcej niż dwóch kieliszków alkoholu dzień przed pójściem do pracy... co w przypadku Inés oznaczało każdy dzień. Wstawiła wodę po czym znów oparła się o blat i zamykając oczy oddała się uspokajającej ją ciszy.

Weszła żeby zrobić sobie kawy przed wyjściem z firmy. Chyba już zawsze będzie wychodzić ostatnia. Zresztą lubiła to, lubiła być perfekcyjna i uporządkowana. Jej czarne obcasy zastukały na progu. Wyciągnęła czarną filiżankę z szafki i wsypała do niej kawy . Nastawiła wody i oglądała projekty i futurystyczne ozdoby na ścianach kuchnii.

Idąc do kuchni minął parę osób wychodzących już z pracy. Ale on musiał wszystko uporządkować, a przed tym jeszcze nabrać siły. Zdecydował się więc na jakąś zupkę z proszku, bo sama kawa chyba by nie wystarczyła.
Szybkim krokiem wszedł do kuchni, nie zauważając, że kto już tu siedzi. Natychmiast zabrał się do przygotowywania jedzenia, nucąc sobie jakąś melodię.

oderwała wzrok od obrazów i jej wzrok powędrował na kogoś kto wszedł.
- Dzień dobry panie dyrektorze .- uśmiechnęła się na przywitanie.

Oderwał się od czajnika elektrycznego i machinalnie odpowiedział:
-Dzień dobry.
Nie był dziś w nastroju, szczególnie po tym jak dowiedział się, że po firmie krąży jego fotka, na której obściskuje się z jakąś blondyną. Zerknął jednak na dziewczynę siedzącą na blacie. No tak, sekretarka prezesa, którą miał sposobność poznać już wczoraj.

- Pan jeszcze w firmie? - zdziwiła się było już na tyle późno że sądziła że jest sama w biurze. Patrząc przed siebie piła małymi łykami kawę

-Ktoś musi pracować. - odpowiedział i w tym momencie dźwięk z czajnika oznajmił mu, że woda się zagotowała. - Ale ty możesz przecież iść do domu.

-Tak wiem ale wolałam zrobić coś do przodu i posiedzieć trochę dłużej, Chyba tak nawet wole - przyznała i wyprostowała się na blacie

Zalał swoją ulubioną zupkę pomidorową wrzątkiem i zaczął mieszać w kubku. Nie mógł się powstrzymać od zadania następnego pytania:
-A jak się pracuje z panem prezesem?
Ostatnie słowa wymówił iście jadowitym tonem.

- szczerze mówiąc jeszcze go nie poznałam. -uśmiechnęła się - parę razy tylko rozmawiałam z nim przez telefon w formie ''przesłuchania''. Zresztą nie chce żeby prezes postrzegał mnie jako lojalną sekretarkę tylko dzięki moim długim nogom.

-Nie martw się, on nie z tych. Ma swoją narzeczoną, to na inne uwagi nie zwróci.
Wyrzucił wszystkie śmieci do kosza, po czym wrzucił łyżkę do zlewu. Chwycił kubek i skierował się ku wyjściu.
-Nie lubię go. - rzucił jak najbardziej szczerze.

poszła za nim do wyjścia jakoś mimo woli, zresztą i tak miała wychodzić.
- nie? a jaki jest? może pan mi coś o nim powie. Mam się bać? - popatrzyła na niego

-Jego nie, to ja jestem czarnym charakterem tej firmy.
Blaise doskonale wiedział jak mówią za jego plecami, ale szczerze mówiąc miał te opinię gdzieś. Wolał żeby pracownicy szanowali go i schodzili mu z drogi, a nie przyczepiali się z każdym beznadziejnym problemem i nie dawali żyć.

- nie wygląda pan , chyba. Szczerze mówiąc nie wiem jak wygląda czarny charakter - wzruszyła ramionami - i wcale pan się nie zachowuj jak czarny charakter.