Biuro Projektantki

Biuro normalne jak wszystkie inne.
no, prawie.
po prawej stronie biurko na którym stoi komputer. za biurkiem Prawie przy samym wejściu stoliczek. wokół niego kanapa
A po lewej, na długości całej ściany tablica korkowa. Na niej projekty, różne daty spotkanie i inne takie duperele.

weszła do swojego biura.
Tak, wiedziała że była niedziela, ale pomysł który miała w głowie musiała natychmiast spisać i naszkicować. Czuła, że to będzie naprawdę dobre.
Usiadała na biurku, nogi opierając na krześle i kładąc sobie blok na kolanach zaczęła szkicować w myślach ciągle mając budynek muzeum.

teraz musiała jeszcze tylko określić się w związku z materiałami.
Wzięła blok pod ramię i ruszyła na drugie piętro.

Mimi siedziała u siebie. Napiła się łyka swojego napoju. No i co mogła robić? Jak zwykle coś szkicowała, nuciła sobie pod nosem jakąś tam piosenkę ogólnie miała dobry humor.

Przysłali go tu na przymiarkę. Nie zdziwił się, gdy zobaczył, że to Michelle jest projektantką.
-Witam ponownie - powiedział z usmiechem.

Podniosła lekko wzrok nie przestając rysować.
-Cześć-odpowiedziała uśmiechając się.-usiądź
Poprosiła go. zmieniła kredkę na lekki fiolet.
-Za chwilę skończę.-dodała jakby się tłumacząc.

Pokiwał głową i usiadł bez słowa na przeciwko niej. Przyglądał się temu, co rysuje. Bez wątpienia była uzdolniona.

Ostanie pociągnięcie kredką i voula, ładna filetowa sukienka gotowa. Wstała ze swojego miejsca i powiedziała.
-Przepraszam, że musiałeś czekać, ale akurat wpadł mi do głowy pomysł, a jak nie zapisze, czy narysuję go od razu ucieka mi potem-dodała z uśmiechem.
Podeszła do szafy, które stała w jej biurze i otworzyła ją.

Obserwował ją ze swojego fotela.
-Bardzo ładne - stwierdzil zaglądając na biurko, na jej bazgroły. Ale szczerze mu się podobało. - Nie masz mnie za co przepraszać znów.

Zaśmiała się.
-Wchodzi mi już w nawyk
Powiedziała wzruszając ramionami.
Wyciągnęła z szafy brzoskwiniowy t-shirt z napisem "Let's go!"
i ciemne spodenki.
podrapała się po głowie.
-Załóż to.
Poprosiła Luca

Spojrzał na ubrania i złapał je w dłoń. I tak jak stał pozbawił się swoich jeansów i koszuli i stał przez chwilę w samych bokserkach. Jako model był do tego przyzwyczajony. Założył spodenki i tiszert i zaprezentował się Michelle.

wciągnęła swój notatnik.
-Pasuje-powiedziała robiąc jeszcze jakieś notatki. Wyciągnęła z szafy lnianą ciemną koszulę
-dorzuć to-poprosiła go jeszcze.
Udawała, że nie zauważyła, ale Luc miał naprawdę dobrą budowę ciała.

Założył jeszcze na siebie koszulę. Obserwował cały czas twarz Michelle.
Wyglądała na całkowicie pochłoniętą pracą, albo obojętną. Ale pewnie udawała. Uśmiechnął się pod nosem.

-Co się tak uśmiechasz-spytała zerkając na niego znad kartki.
Zanotowała jeszcze parę rzecy.
-Jak ci się podoba?-spytała dając mu znak, by obejrzał się w lustrze które stało w biurze.

Podszedł do lustra i przejrzał się. Wyglądał dobrze. Naprawdę dobrze. Ubrania leżały na nim prawie idealnie.
-A nie, tak - ukrył swój uśmieszek w dłoni. - Świetne - powiedział z podziwem. - Świetne - jeszcze raz powtorzył i obrócil się w jej stronę

-No nie wiem-podrapała się po głowie.
Czasem miała takie napady gdy przestawała wierzyć w swoje prace i siebie.
Westchnęła.

Podszedł do niej i położył rękę na ramieniu.
-Co jest znowu? - zapytał pogodnie

-nie wiem-powiedziała wzdychając i wzruszając ramionami.
Odwróciła wzrok.
-Nie wydaje mi się to dobre-powiedziała w końcu.

Stanął prosto przed nią, patrząc jej w oczy.
-Więcej wiary w siebie! - powiedział zaglądając jej głęęboko w oczęta. - To jest świetne. Proste, ale leży genialnie - chyba problem nie leżał tylko w ubraniu, takie miał wrażenie.

-No nie wiem,-powiedziała odwracając wzrok.
Właściwie kiedy już było blisko do wydania kolekcji zaczynała coraz bardziej się nią przejmować i wszytko wydaje jej się okropne wręcz.

ściągnął ją znów na ziemię i usiadł naprzeciwko niej.
-Chodzi tylko o kolekcję? - zapytał troskliwie

Pokiwała głową przeczesując włosy obiema dłońmi.
-A jak się nie spodoba-spytała strachliwie.

Patrzył na jej twarz, na ktorej wypisane było przerażenie i uśmiechnął się wesoło, trochę rozbawiony.
-Spodoba się. Jest genialne. Uwierz mi, chyba też się trochę na tym znam, mam DŁUGIE doświadczenie.

-Nie umiem-jęknęła.
Zawsze ją to dopadło mimo że potem wszytko było dobrze.
-dobra.-Wzięła głęboki wdech i zaczęła sobie liczyć do dziesięciu-i nie śmiej się-powiedziała klepiąc go w pierś.

Znów ukrył uśmiech pod dłonią.
-Nie śmieję się! Połóż się, zrobię ci masaż. Kiedyś pracowałem w tajlandii jako masażysta - powiedzial tonem hostessy, ale nie cierpiącym sprzeciwu