Wieża Eiffla

Lizała swojego loda z pasją. Miała czas, mogła wysłuchać.
-Mam czas, mogę wysłuchać - mówiła dokładnie to, co chodziło jej po głowie. Lubiła słuchać ludzi i dodawać im otuchy w życiu. Ktoś taki dobry i wspaniałomyślny musi być.

- ale to nie jest ciekawe - ostrzegła. - po prostu znudziła mi się już samotność, no bo ile można. z drugiej strony nie chcę się z kimś wiązać na siłę, a chyba jeszcze nie znalazłam kogoś, kto by mi odpowiadał, z kim bym wytrzymała i kto wytrzymałby ze mną dłużej niż kilka miesięcy - westchnęła.

Popatrzyła na nią chwilę.
-Wiesz. Ja takiej osoby będę szukać do śmierci. Jeśli nie będzie nią Blaise, to będę kontynuowac swoją wyprawę. Umrę z kimś, kto mi będzie przynosil lody w rożku do łóżka. Koniec - oznajmiła i wskazała na swojego rożka, z którego wystawała kulka lodów bacio. - CHcesz?

- no ale teraz jesteś z blaisem i pewnie dlatego uważasz, że życie jest piękne. bo jest! o ile ma się dla kogo żyć - wzięło ją na filozofowanie. - nie, dzięki - pomyślała, że nie może przecież przytyć, a od wczorajszej pizzy i bajgli (i to w jeden dzień!) na pewno przybyło jej tu i ówdzie, a ona nie może sobie na to pozwolić, o nie.

-Przypomnij mi moje słowa w przyszłości! - ona była wieczną optymistka. Nawet jak będzie stara i gruba będzie się uśmiechać i zajadać lody. - a teraz przepraszam, ale muszę leciec - głupio jej było zostawiać tak teraz ta biedna car, ale musiała. W zamian zostawiła jej swojego loda, a zanim ta zaprotestowała flo już nie było.

więc pożegnała się z flo, ale loda sobie odmówiła, nie wiem co z nim zrobiła, pewnie była okropna i go wyrzuciła! skierowała się w stronę domu, bo zaczynało się robić chłodno.